Metody analizy wielkości cząstek
Do analizy wielkości nanocząstek stosuje się analizę sitową, sedymentacyjną oraz metody dyfrakcyjne i przepływ prądu. W trakcie analizy wielkości cząstek określić można takie parametry jak: klasa ziarnowa, frakcja ziarnowa, udział frakcji, rozkład wielkości cząstek, frakcja podziarnowa, frakcja nadziarnowa.
Charakterystyka metody analiza wielkości nanocząstek
Analiza sitowa pozwala na określenie wielkości cząstek w zakresie wielkości od 45 µm do 180 µm. Polega na przesiewaniu określonej ilości proszku przez sita o różnej średnicy oczek. Pozwala na określenie masy i procentowego udziału poszczególnych frakcji, wyznaczenie histogramu, krzywej sumarycznej i histogramu zestandaryzowanego
Charakterystyka metod analizy wielkości nanocząstek
Metody pozwalające na analizę wielkości nanocząstek to między innymi analiza sedymentacyjna. Analiza ta wykorzystuje zjawisko opadania cząstek w cieczy, zgodnie z zasadą, że im większe cząstki, tym szybciej opadają w roztworze. Analiza sedymentacyjna może być wykonywana z wykorzystaniem pipety Andreasena lub wagi sedymentacyjnej. Zakres metody z wykorzystaniem pipety Andreasena wynosi od 0,05 µm do 60 µm, natomiast z wykorzystaniem wagi sedymentacyjnej pozwala na określanie wielkości cząstek od 1 µm do 150 µm. Metoda dyfrakcyjna wykorzystuje zjawisko dyfrakcji promieni świetlnych, rentgenowskich lub lasera na cząstkach znajdujących się w zawiesinie. Podczas pomiaru często rejestruje się natężenie oraz wielkość załamania promieni i na tej podstawie określa się wielkość i udział procentowy danej frakcji nanocząstek. Zakres tej metody wynosi od 1,5 µm do 20 µm. W metodzie przepływu prądu elektrycznego nanocząstki zanurzone są w cieczy przewodzącej. Opadające cząstki zmieniają oporność układu czego efektem jest powstanie impulsu elektrycznego proporcjonalnego do objętości cząstek. Zakres wykonywania metody analizy wielkości nanocząstek wynosi od 0,4 µm do 1200 µm.