Wyróżniamy dwie powszechnie stosowane metody badania potencjału Dzeta:
Badanie potencjału Dzeta z zastosowaniem laserowego efektu Dopplera podczas elektroforezy
Badanie potencjału Dzeta tą metodą polega na przeprowadzeniu procesu elektroforezy poprzez przepuszczenie przez próbkę, umieszczoną w tzw. celce kapilarnej, wiązki lasera. Mieszanie optyczne lub interferometryczne umożliwia zmianę częstotliwości wiązki. Dzięki zastosowaniu dwóch różnych wiązek laserowych o jednorodnym pochodzeniu, mających do „przebycia” ten sam dystans, możemy dokonać wiarygodnego pomiaru. Jedna wiązka przechodzi przez badany materiał i ulega rozproszeniu. Dlatego nazywana jest wiązką rozproszoną. Druga wiązka to tzw. wiązka odniesienia. Przebiega w sąsiedztwie próbki i stanowi punkt odniesienia. Złączenie obu wiązek powoduje zmianę intensywności światła. Pulsujące światło z obu źródeł pada na detektor, który jest odpowiedzialny za ostateczną analizę.
Badanie potencjału Dzeta z zastosowaniem elektroforetycznego rozpraszania światła
Drugą powszechnie stosowaną metodą, stosowaną do cieczy zawierających „zawieszone” naładowane cząsteczki, jest przykładanie pola elektrycznego. Pod jego wpływem cząsteczki, zgodnie z zasadami przyciągania, wprawiane są w ruch.
Potencjał Dzeta w tej metodzie wyliczany jest na podstawie równania Henry’ego.
Czym jest Potencjał Dzeta?
Potencjał Dzeta to potencjał elektryczny, zachodzący na styku dwóch faz cząsteczki – adsorpcyjnej i dyfuzyjnej. Cząsteczki koloidalne znajdujące się w roztworze są naładowane elektrycznie – powstawanie ładunku przekłada się na dostarczanie jonów w okolicznych sektorach, powodując zwiększone zagęszczenie jonów o ładunku przeciwnym. Cząsteczka rozproszona w roztworze otoczona przez jony naładowane przeciwnie tworzy tzw. „warstwę nieruchomą”. Natomiast na zewnątrz powstaje chmura zróżnicowanych kompozycji jonów o przeciwnej polaryzacji.